Występowanie: boleń występuje w rzekach wielko-nizinnych, rzekach średnio-nizinnych.
Morfologia: boleń w naszych wodach to najbardziej drapieżny, obok klenia, przedstawiciel rodziny karpiowatych. Już sylwetka boleń znamionuje dobrego pływaka, a płetwy dodatkowo to potwierdzają - są długie i dobrze rozwinięte. Szczególnie ogonowa jest duża, jak na typowego drapieżnika przystało. Boleń ma sporą głowę, z charakterystyczną paszczą o dolnej szczęce nieco dłuższej od górnej, a przy tym lekko hakowato podgiętej, co nadaje mu wyraz zadziornego zabijaki.
Żerowanie: boleń - niewielkie, młode osobniki do 40 cm długości, żyją w stadach i odżywiają się przede wszystkim wodnymi bezkręgowcami (chruścikami i jętkami). Duże bolenie polują nie tylko na ukleje. Atakują jelce, klenie, a nawet płocie. W spokoju pozostawiają tylko ryby o wysokim ciele (krąpie i leszcze) Boleń poluje nie tylko przy powierzchni wody, równie często atakuje ryby przebywające przy dnie: kiełby i świnki.
Występowanie: szczupak występuje w stawach i wyrobiskach, jeziorach, zbiornikach zaporowych, rzekach średnio-nizinnych, rzekach wielko-nizinnych. Morfologia: Tułów szczupaka wydłużony, mocno przewężony przed nasadą płetwy ogonowej, głowa z przodu spłaszczona, płetwa grzbietowa przesunięta w tył, aż nad płetwę odbytową. Szczupak ma ciało mało elastyczne, dlatego pływa i atakuje przeważnie w linii prostej, czasami szerokim łukiem. Być może przyczyną tego „usztywnienia” są silnie rozwinięte mięśnie tułowia, niezbędne jednak do przezwyciężenia dużej siły bezwładności ciała. Szczupak startuje przecież do ataku z miejsca i to w ułamku sekundy, napotyka więc od razu na duży opór wody. Żerowanie: gdy szczupak osiąga długość około 2 cm , zjada pierwszą rybę, Stopniowo przechodzi na ten pokarm. Szczupak najpierw żywi się larwami płoci, która właśnie w tym czasie odbywa tarło, a następnie larwami i narybkiem innych ryb karpiowatych, kolejno przystępujących do rozrodu. Gdy ma 4,5 cm, ryby stanowią 50% jego pożywienia , a gdy osiąga 5,5 cm są pokarmem zasadniczym.
Występowanie: jeziora, zbiorniki zaporowe, stawy i wyrobiska, rzeki średnio-nizinne, rzeki wielko-nizinne. Morfologia: liny mają ciało pokryte drobnymi łuskami jest zwarte i mocno zbudowane o szerokim trzonie ogonowym. Otwór gębowy jest poziomy, a w jego kącikach znajduje się po jednym krótkim i miękkim wąsiku. Grzbiet najczęściej ma kolor ciemnozielony lub ciemnobrązowy, boki są jaśniejsze i złotawo połyskujące, natomiast strona brzuszna żółtawa Żerowanie: lin w okresie młodocianym żywi się planktonem, później jego pokarm stanowią małe zwierzęta denne : robaki, ślimaki, larwy owadów, mięczaki, a także rośliny
