Występowanie: boleń występuje w rzekach wielko-nizinnych, rzekach średnio-nizinnych.
Morfologia: boleń w naszych wodach to najbardziej drapieżny, obok klenia, przedstawiciel rodziny karpiowatych. Już sylwetka boleń znamionuje dobrego pływaka, a płetwy dodatkowo to potwierdzają - są długie i dobrze rozwinięte. Szczególnie ogonowa jest duża, jak na typowego drapieżnika przystało. Boleń ma sporą głowę, z charakterystyczną paszczą o dolnej szczęce nieco dłuższej od górnej, a przy tym lekko hakowato podgiętej, co nadaje mu wyraz zadziornego zabijaki.
Żerowanie: boleń - niewielkie, młode osobniki do 40 cm długości, żyją w stadach i odżywiają się przede wszystkim wodnymi bezkręgowcami (chruścikami i jętkami). Duże bolenie polują nie tylko na ukleje. Atakują jelce, klenie, a nawet płocie. W spokoju pozostawiają tylko ryby o wysokim ciele (krąpie i leszcze) Boleń poluje nie tylko przy powierzchni wody, równie często atakuje ryby przebywające przy dnie: kiełby i świnki.
wtorek, 10 czerwca 2014
piątek, 6 czerwca 2014
SZCZUPAK
Występowanie: szczupak występuje w stawach i wyrobiskach, jeziorach, zbiornikach zaporowych, rzekach średnio-nizinnych, rzekach wielko-nizinnych.
Morfologia: Tułów szczupaka wydłużony, mocno przewężony przed nasadą płetwy ogonowej, głowa z przodu spłaszczona, płetwa grzbietowa przesunięta w tył, aż nad płetwę odbytową. Szczupak ma ciało mało elastyczne, dlatego pływa i atakuje przeważnie w linii prostej, czasami szerokim łukiem. Być może przyczyną tego „usztywnienia” są silnie rozwinięte mięśnie tułowia, niezbędne jednak do przezwyciężenia dużej siły bezwładności ciała. Szczupak startuje przecież do ataku z miejsca i to w ułamku sekundy, napotyka więc od razu na duży opór wody.
Żerowanie: gdy szczupak osiąga długość około 2 cm , zjada pierwszą rybę, Stopniowo przechodzi na ten pokarm. Szczupak najpierw żywi się larwami płoci, która właśnie w tym czasie odbywa tarło, a następnie larwami i narybkiem innych ryb karpiowatych, kolejno przystępujących do rozrodu. Gdy ma 4,5 cm, ryby stanowią 50% jego pożywienia , a gdy osiąga 5,5 cm są pokarmem zasadniczym.
Morfologia: Tułów szczupaka wydłużony, mocno przewężony przed nasadą płetwy ogonowej, głowa z przodu spłaszczona, płetwa grzbietowa przesunięta w tył, aż nad płetwę odbytową. Szczupak ma ciało mało elastyczne, dlatego pływa i atakuje przeważnie w linii prostej, czasami szerokim łukiem. Być może przyczyną tego „usztywnienia” są silnie rozwinięte mięśnie tułowia, niezbędne jednak do przezwyciężenia dużej siły bezwładności ciała. Szczupak startuje przecież do ataku z miejsca i to w ułamku sekundy, napotyka więc od razu na duży opór wody.
Żerowanie: gdy szczupak osiąga długość około 2 cm , zjada pierwszą rybę, Stopniowo przechodzi na ten pokarm. Szczupak najpierw żywi się larwami płoci, która właśnie w tym czasie odbywa tarło, a następnie larwami i narybkiem innych ryb karpiowatych, kolejno przystępujących do rozrodu. Gdy ma 4,5 cm, ryby stanowią 50% jego pożywienia , a gdy osiąga 5,5 cm są pokarmem zasadniczym.
niedziela, 1 czerwca 2014
LIN
Występowanie: jeziora, zbiorniki zaporowe, stawy i wyrobiska, rzeki średnio-nizinne, rzeki wielko-nizinne.
Morfologia: liny mają ciało pokryte drobnymi łuskami jest zwarte i mocno zbudowane o szerokim trzonie ogonowym. Otwór gębowy jest poziomy, a w jego kącikach znajduje się po jednym krótkim i miękkim wąsiku. Grzbiet najczęściej ma kolor ciemnozielony lub ciemnobrązowy, boki są jaśniejsze i złotawo połyskujące, natomiast strona brzuszna żółtawa
Żerowanie: lin w okresie młodocianym żywi się planktonem, później jego pokarm stanowią małe zwierzęta denne : robaki, ślimaki, larwy owadów, mięczaki, a także rośliny
Morfologia: liny mają ciało pokryte drobnymi łuskami jest zwarte i mocno zbudowane o szerokim trzonie ogonowym. Otwór gębowy jest poziomy, a w jego kącikach znajduje się po jednym krótkim i miękkim wąsiku. Grzbiet najczęściej ma kolor ciemnozielony lub ciemnobrązowy, boki są jaśniejsze i złotawo połyskujące, natomiast strona brzuszna żółtawa
Żerowanie: lin w okresie młodocianym żywi się planktonem, później jego pokarm stanowią małe zwierzęta denne : robaki, ślimaki, larwy owadów, mięczaki, a także rośliny
sobota, 31 maja 2014
czwartek, 29 maja 2014
KRĄP
Występowanie: na terenie Polski krąp jest bardzo rozpowszechniony, zarówno w rzekach jak i jeziorach nizinnych, zbiornikach zaporowych, rzekach średnich nizinnych, rzekach wielkich nizinnych, gdzie przebywa głównie przy dnie
Morfologia: krąpie ryby zewnętrznie bardzo przypomina młodego leszcza - ciało bardzo mocno bocznie ścieśnione, wysokie w stosunku do długości. Pysk jest tępy z wysuwaną paszczą skierowaną ukośnie ku dołowi. Grzbiet jest zielonoszary do zielonoczarnego, boki jaśniejsze. Strona brzuszna biaława do czerwonawej, srebrzyście lśniąca. Płetwy ciemnoszare, nasada płetw piersiowych i brzusznych czerwonawa.
Żerowanie: krąp żeruje w stadach, wyjadając z dna drobne zwierzęta wodne. Odżywia się zooplanktonem, larwami owadów oraz drobnymi skorupiakami: ośliczkami i kiełżami. Dorosłe krąpie, podobnie jak płocie, chętnie zjadają małże, zwłaszcza racicznice.
Morfologia: krąpie ryby zewnętrznie bardzo przypomina młodego leszcza - ciało bardzo mocno bocznie ścieśnione, wysokie w stosunku do długości. Pysk jest tępy z wysuwaną paszczą skierowaną ukośnie ku dołowi. Grzbiet jest zielonoszary do zielonoczarnego, boki jaśniejsze. Strona brzuszna biaława do czerwonawej, srebrzyście lśniąca. Płetwy ciemnoszare, nasada płetw piersiowych i brzusznych czerwonawa.
Żerowanie: krąp żeruje w stadach, wyjadając z dna drobne zwierzęta wodne. Odżywia się zooplanktonem, larwami owadów oraz drobnymi skorupiakami: ośliczkami i kiełżami. Dorosłe krąpie, podobnie jak płocie, chętnie zjadają małże, zwłaszcza racicznice.
niedziela, 25 maja 2014
Firma MISTRALL
Firma MISTRALL to jedna z najlepszych i najbardziej znanych firm wędkarskich w Polsce. Posiada ona całą gamę wędzisk, kołowrotków, żyłek i różnego rodzaju akcesoriów. Sprzęt jest lekki i wytrzymały. Firma MISTRALL posiada również bardzo dobrej jakości zanęty. Sprzęt jest sprzedawany w prawie wszystkich sklepach wędkarskich .
KARAŚ
Występowanie: jeziora, zbiorniki zaporowe, stawy i wyrobiska, rzeki średnie nizinne, rzeki wielkie nizinne.
Morfologia: karaś to gatunek bardzo popularny w naszych wodach. Występuje w dwóch odmianach - rodzimej zwanej też pospolitą oraz srebrnej zwanej czasem japońską. Ciało karasia jest silnie wygrzbiecone, krępe i bocznie ścieśnione. Karaś ma ubarwienie brunatno-złociste z zielonkawym połyskiem, brzuch żółtawy lub biały. Płetwy piersiowe i brzuszne przy nasadzie są lekko zaczerwienione. Na trzonie ogona znajduje się charakterystyczna, ciemna plama.
Żerowanie: karasie ryby żywią się drobnymi, dennymi bezkręgowcami zwłaszcza larwami ochotkowatych i jętek, a także roślinami wodnymi.
Morfologia: karaś to gatunek bardzo popularny w naszych wodach. Występuje w dwóch odmianach - rodzimej zwanej też pospolitą oraz srebrnej zwanej czasem japońską. Ciało karasia jest silnie wygrzbiecone, krępe i bocznie ścieśnione. Karaś ma ubarwienie brunatno-złociste z zielonkawym połyskiem, brzuch żółtawy lub biały. Płetwy piersiowe i brzuszne przy nasadzie są lekko zaczerwienione. Na trzonie ogona znajduje się charakterystyczna, ciemna plama.
Żerowanie: karasie ryby żywią się drobnymi, dennymi bezkręgowcami zwłaszcza larwami ochotkowatych i jętek, a także roślinami wodnymi.
Subskrybuj:
Posty (Atom)